โลกให้เราเกิดมาเพื่อต่อสู้และดิ้นรน เพื่อมีชีวิตที่ดี แล้วปลายทางของชีวิตก็คือ ตาย (ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม ไม่รู้จะต้องเหนื่อยกับปัญหาที่เข้ามาไปทำไม ในเมื่อสุดท้าย ก็ไม่มีใครอยู่รอดไปตลอด การที่จะบอกว่า อยู่เพื่อคนที่รักเรา ... มันก็ไม่มีความหมาย เพราะสุดท้ายอยู่ไปทุกคนก็ต้องตายอยู่ดี...)
คนที่รักและเข้าใจ ไม่มีหรอก ต่อให้สนิทแค่ไหน ต่อให้อยู่ด้วยกันนานขนาดไหน ไม่มีทางที่คนอื่นจะรู้จักตัวเรา นอกจากตัวเราเอง
ไม่มีใครไว้ใจได้หรอก วันนั้นบอกจะไม่ทิ้งกัน วันนี้ก็ทิ้งกันได้ คำสัญญา ส่วนใหญ่ก็ไม่เคยมีความหมายอะไร ใครจะไปรู้ใจคนเราหละ การกระทำ คำพูด ฯลฯ มันอาจจะไม่ได้แสดงทุกอย่างของเขา มนุษย์หนะ น่ากลัวที่สุดแล้วแหละ ใครจะไปรู้หละ เพื่อนที่สนิทที่สุดอาจจะพร้อมที่จะหักหลังเราได้ทุกเมื่อ
เราหนะ เจอมาแล้ว เจอมากับตัว อย่าอยู่เพื่อคนอื่น อย่าหวังขอความช่วยเหลือจากใคร อย่าไว้ใจใครดีกว่า อยู่เพื่อตัวเอง เดินด้วยตัวเอง ถึงจะโดดเดี่ยวแต่ก็ไม่เจ็บเท่าการโดนหลอก
ถ้าจะระบาย ก็ระบาย กับคนไม่รู้จัก ไม่เห็นหน้ากันนี่แหละ สบายใจสุด
