ชีวิตเปลี่ยนเลยครับตั้งแต่เข้ามา จะเปลี่ยนยังไง...อย่างที่เกิดขึ้นบ่อยๆก็คือ เพื่อน ญาติ พี่ น้อง มานัด ปีใหม่จะทำอะไรที่ไหน ทุกคนก็ต่างเฝ้ารอหน้าหนาวที่จะได้พักเรื่องต่างๆในชีวิตกันทั้งนั้น ใครต่อใครก็ออกมาทำสิ่งที่เก็บรอมาทั้งปี ในมุมมองของผม การที่จะเป็นคนๆนึงที่มีชีวิตที่เรียกว่า "ชีวิต" มันต้องได้ประสพการณ์ที่ เต็มที่/คุ้มค่า ในทุกๆด้าน รวมทั้งเรื่องเรียน! ถูกต้องครับเราต้องเรียนหนังสือแน่นอน แต่สิ่งอื่นๆรอบตัวผมไม่เคยเห็นว่ามันสำคัญน้อยกว่าการเรียนเลยครับ เพราะฉะนั้นทุกอย่าง เท่ากัน
ยิ่งในช่วงมหาลัยเพราะเด็กมันกำลังโตกำลังค้นหา เพราะนับปียิ่งโตขึ้นอะไรๆมันก็อึดอัดไปหมด ซีเรียสไปหมด เหมือนการนับถอยหลังเข้าสู่ชีวิตจริงที่จะมาลองผิดลองถูกเล่นๆไม่ได้แล้ว ใครจะอยากย่างเข้าไปล่ะครับ คนที่รีบไปทำงานก็...ยินดีด้วยครับสู่ชีวิตจริง เศร้าและสุขไปคู่กัน ส่วนตัวผมเข้าใจแบบนั้นนะครับ บางคนอาจจะมีกรณีที่ชอบพักผ่อนหน้าร้อนกับหน้าฝนเป็นพิเศษผมไม่รู้ แต่หน้าหนาวคือช่วงทิ้งปี คนเราก็น่าจะนับปีครบหนึ่งปีหลังเดือนธันวากันซะส่วนใหญ่
ตอนนี้ทราบว่าเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง (กำลังจะ) เกิดขึ้น แต่เนื่องจากผมใช้เวลากับที่นี่มาแล้ว 4 ปีเต็ม แต่กำลังจะย่างเข้าปี 5(และคง 6) + (หวังว่าจะอยู่จนถึงปีที่จะเปลี่ยนปฏิทิน...อย่างน้อยขอเที่ยวในวัยเรียนโดยไม่โดดเลยสักคาบและไร้ซึ่งภาระใดติดค้างอยู่ในมหาลัย) ผมรู้สึก...เสียดายครับ...เสียดายเวลาที่ผ่านไปกับความกดดันในช่วงที่รอบตัวมีกิจกรรมเกิดขึ้นมากมาย อันเนื่องมาจากความฉลาดน้อยของผมเลยไม่สามารถจัดการกับเวลาและหน้าที่ช่วงวันหยุดและช่วงปลายปีของมหาลัยได้ มีจังหวัดอีกหลายจังหวัดให้เที่ยว มีประเทศให้ไปเดินดูและสังเกตความเป็นอยู่ กรุงเทพที่ไม่ได้ใช้รถเดินทาง มากมายครับ ถึงจะโง่ผมก็ยังอยากเรียนนอกห้องครับ แต่ผมโทษตัวเองที่ไม่ตั้งใจเรียนครับ ความเครียดในมหาลัยติดเป็นเงามาตลอดจนวันนี้ ก็ไม่รู้จะบ่นที่ไหนให้คนได้ยินว่า ที่ผ่านมานั้น ไม่รับผิดชอบ เรียนก็ไม่ดี และวันหยุดก็ไม่ค่อยจะมีครับ สุดท้ายแล้ว ทั้งนี้ทั้งนั้น ใครถามผมก็ตอบทุกคนให้ปลื้มไปบ่อยครั้งว่า "ทำงาน, ส่งงาน, แล้วไปสอบครับ"